युवा साहित्यकार सुरज तामाङ युवा पुस्ताका एक सम्भावना बोकेका शसक्त गजलकार हुन् । रोजगारको शिलशिलामा कोरियामा रहेका तामाङ परदेशमा भएर पनि साहित्यलाई जीवनकै प्रतिबिम्ब मान्ने सुरज सानैदेखी गजल लेख्न र पढ्न रुचाउँथे । उनै सुरज संग रबि धितालले गर्नु भएको कुराकानीको केही अशं यहाँ प्रस्तुत गरिएको छ ।
हार्दिक धन्यवाद
०के मा ब्यस्त हुनुहुन्छ ?
पर्देशमा छु काम गर्दै छु पर्देश तिर ।
० गजल यात्रा कसरी सुरु भयो ?
गजल यात्रा मैले इन्टरनेटको सहाराले गरे इन्टरनेटको माध्यमले नै अग्रजहरु सगं भेट्नी मौका पाए ।
० कती साल देखि गजल लेख्न थाल्नु भयो ?
गजल लेख्न थालेको एक वर्ष जती भयो । पहिला लेखिन थियो तर नियममा बाधियर हैन किन कि गजलको पहिला ज्ञान थिएन । गजलका नियमहरु थाहाँ थिएन । एक वर्ष भयो नियममा बोधेर लेख्न थालेको चाहिँ ।
० कहाँ जन्म भयो ?
मेरो जन्म भक्तपुरमा भयो ।
०कस्तो छ परिवारमा साहित्यीक क्षेत्रको लागि सपोर्ट ?
परिवारको सबै सदस्यहरुले धेरै सपोर्ट गर्नु हुन्छ । मेरो हरेक कार्यमा परिवारले धेरै धेरै सपोर्ट साथै हौसला बडाउनु हुन्छ ।
० आफ्नो सिर्जना सुरुमा कसलाई सुनाउनु हुन्छ?
मेरो फेसबुकका मित्रहरुलाई सुनाउने गर्द छु । भोइस मेसेजको माध्यम बाट ।
० तपाईको सिर्जनाको पहिलो स्रोता को हुन ?
मेरी प्रेमिका नै मेरो सिर्जनाको पहिलो स्रोता हुन ।
० कसको प्रेरणाले यो क्षेत्रमा प्रबेस गर्नु भयो?
म सानै देखि पत्रीकाहरु पढ्थी । आफ्नो बुबा सगं साथै कोपिला पत्रीका धेरै पढ्थी र त्यहाँ भाको कथा कविता धेरै पढ्थी र आफै नि कविता कोर्न थाल्थी जानी नजानी। म आफ्नो बुवाको प्रेरणाले यो क्षेत्रमा प्रबेस गरे ।
० साहित्य तपाईको बिचारमा के हो?
साहित्य मेरो बिचारमा एक सागर हो किन कि सागर बाट तपाईले जती नै बाल्टीन पानी झिक्नुस कहिले रितिदैन हो । साहित्य नि ठिक त्यस्तै हो । तपाईले जती शब्द झक्नुस तर साहित्य कहिले रितिदैन । त्यहि भएर म चाहिँ भन्छु साहित्य एक सागर हो ।
छैन ।
० पढाई कस्तो थियो ?
पढाइमा राम्रो नै थिए । राम्रो विधार्थी मै गनिन्थी म ।
० नेपाल बाहिर बसेर कलम चलाउनु हुन्छ कस्तो छ प्रबासी तागत?
हामी लाख को सख्यांमा प्रवासमा छौ । दिनहु हामी समाजिक सन्जालहरुबाट समाचारहरु हेर्छौ देशको नराम्रो समाचार सुन्दा यती असैय पीडा हुन्छ कि म तेस पीडाको व्याख्या गर्न सक्दिन सो पीडा लाई आक्रोशलाई आफ्नो डायरी या फेसबुकको वालमा राखे पछि मनमा शान्ति छौउछ ।
० साहित्यमा लागेर मात्र बाँच्न सकिन्छ त ?
गाह्रो छ त अब हामीले सजिलो बनाउनुपर्छ । कथा र उपन्यासका लेहकहरु चाहीँ लेखेरै अर्थोपार्जन गर्न सफल छन् । कविता लेखेरै त बाँच्न गाह्रो छ । तर कसैबाट केही पाइन्छ भनेर लेख्दिन ।
० कतीको सपोर्ट पाउनु भएको छ प्रबासी साथिहरुको ?
धेरै भन्दा धेरै सहयोग तथा सपोर्ट गर्नु हुन्छ साथै हौसला बडाइ दिनु हुन्छ र सम्पुर्ण मित्रहरु धन्यवाद दिनु चाहन्छु ।
० जसको साथले आज यहाँ हुनुहुन्छ त्यो ब्यक्ती को हो?
मेरो बुवा सुरेन्द्र तामाङ मलाई जसले मलाई सानै देखि पत्रिकाहरु पढनमा रुचि बढाइ दिनु भयो साथै इलाम निवासी सुर्य साम्बा सर अनि राम चन्द्र दाजु उहाँ हरुले गजल सिकाउनु भयो मलाई ।
जब सम्म यी हातले कलम समाउन सक्छ तब सम्म म कलम चलाई नै रहने छु। लागि रहने छु साहित्य सोच बनाएको छु भबिष्यमा गएर केहि किताब निकाल्ने छु। आफ्नो छायाँ बनाइ सगैं लागि रहने छु साहित्यमा ।
० अन्त्यमा पत्रिका मार्फत ?
म सधै युवाहरुलाई रचनात्मक कार्यमा लाग्न प्रेरणा दिन्छु । अध्ययन नै जीवनको सार हो । कला, संस्कृति र ज्ञानको अध्ययनले व्यक्तित्व सबल बन्छ सधैँ उर्जा्िशल हौँ । रचनात्मक होऔँ । मलाई यो क्षेत्रमा सहयोग पु¥याउने सबैलाई धन्यवाद र आभार । मलाई सधै साथ दिनु हुने देश बिदेशमा रहनु भएको मेरो सम्पूर्ण साथी आफन्त लाई मिठो सम्झना । रवि जी लाई पनि धन्यवाद । पत्रिकाको सम्पुर्ण टिमलाई धन्यवाद ।
0 comments:
Post a Comment